کنسول ایکس باکس سری ایکس

توضیحات

مایکروسافت نسل قبل کنسول‌های بازی را با دستگاهی ضعیف‌تر و گران‌تر و مجموعه‌ای از سیاست‌های اشتباه شروع کرد؛ اما این بار ردموندی‌ها تصمیم گرفته‌اند تا با ساخت و طراحی کنسولی که ۴ برابر از ایکس باکس وان ایکس قوی‌تر است، عنوان «قوی‌ترین کنسول جهان» را به‌هر قیمتی به‌دست بیاورند. باتوجه به استفاده‌ی مکرر از این عبارت در تبلیغ‌های ایکس باکس، به‌نظر می‌رسد مایکروسافت از عملکرد تیم سخت‌افزاری خود رضایت دارد.

تجربه‌ی بازی 4K با نرخ بالغ‌بر ۱۲۰ فریم‌برثانیه و پشتیبانی از محتوای 8K HDR؛ مایکروسافت با کنسول نسل نهمی‌اش اهداف جاه‌طلبانه‌ای را دنبال می‌کند؛ اما آیا پردازنده‌ی مرکزی ۸ هسته‌ای Zen 2، پردازنده‌ی گرافیکی ۱۲ ترافلاپسی RDNA 2 و حافظه‌ی SSD سفارشی‌شده‌ی ایکس باکس سری ایکس می‌تواند به این اهداف جامه‌ی عمل بپوشاند؟ با بررسی ایکس باکس سری ایکس همراه پی اس تاپ باشید.

طراحی و درگاه‌های ایکس باکس سری ایکس

برخلاف سونی که کنسول نسل نهمی‌اش را با ظاهری فضایی و منحصربه‌فرد روانه‌ی بازار کرد، مایکروسافت روند کاملا متفاوتی را در پیش گرفت و زبان طراحی مینیمالیستی و ساده‌ای را برای ایکس باکس سری ایکس برگزید؛ مکعب‌مستطیلی به‌رنگ مشکی مات که تقریبا با دکوراسیون هر خانه‌ای هم‌خوانی دارد و به‌سادگی بین سایر لوازم خانه محو می‌شود!

با وزن ۴٫۴ کیلوگرمی و ابعاد ۳۰۱ × ۱۵۱ × ۱۵۱ میلی‌متری‌، ایکس باکس سری ایکس ۱۰۰ گرم از پلی استیشن ۵ سبک‌تر است و ۳۴٫۹ درصد فضای کمتری درمقایسه‌با کنسول نسل نهمی سونی اشغال می‌کند. کنسول جدید مایکروسافت را می‌توان در هر دو حالت افقی و عمودی استفاده کرد؛ اما نسبت ابعاد برج‌مانند دستگاه و شکل قرارگیری کلید X نشان می‌‌دهد که ردموندی‌ها حالت عمودی را به افقی ترجیح می‌دهند.

برای قرار دادن پلی استیشن ۵ به‌صورت افقی، کاربر باید پایه‌ی دستگاه را از بخش زیرین جدا کرده و به پهلوی آن متصل کند؛ اما به‌لطف وجود پایه‌های لاستیکی کوچکی در وجه کناری ایکس باکس سری ایکس، برای استفاده از کنسول جدید مایکروسافت در حالت افقی، صرفا باید کنسول را ۹۰ درجه به‌صورت ساعت‌گرد بچرخانید؛ البته در چنین شرایطی پایه‌ی ثابت در بخش زیرین نمایان خواهد شد که شاید برای برخی ناخوشایند باشد. به‌نظر نگارنده، بهترین نوع قرارگیری کنسول، حالت عمودی است.

متأسفانه در کنسول نسل نهمی مایکروسافت از درگاه USB Type-C خبری نیست؛ دستگاه در مجموع از سه درگاه USB 3.1 Gen 1 Type-A با پهنای باند ۵ گیگابیت‌برثانیه به‌‌همراه یک درگاه HDMI 2.1، یک درگاه اترنت گیگابیتی و یک درگاه اختصاصی برای کارت‌های حافظه‌ی یک ترابایتی بهره می‌گیرد. از سوی دیگر برخلاف کنسول سونی، ایکس باکس سری ایکس از اتصال Wi-Fi 6 پشتیبانی نمی‌کند و صرفا با شبکه‌های Wi-Fi 5 سازگاری دارد.

در نمای جلویی Xbox Series X تنها کلید ایکس باکس (X)، کلید شناسایی کنترلر، کلید Eject دیسک، شکاف قرارگیری دیسک بازی و یک پورت USB 3.1 به‌چشم می‌خورد. زیر کنسول پایه‌ای با لبه‌های لاستیکی وجود دارد تا راه را برای ورود جریان هوا به داخل کنسول باز نگه دارد. در نمای پشتی، باقی پورت‌های USB 3.1 به‌همراه درگاه HDMI، اترنت، شکاف کارت حافظه‌، قفل کنزینگتون و ورودی برق قرار گرفته‌اند.

وجه بالایی مشبک ایکس باکس سری ایکس با سطح مقعر و ته‌مایه‌ای از رنگ سبز در بخش زیرینش، ظاهری منحصربه‌فرد و جذاب به دستگاه می‌بخشد. ترکیب سطح مقعر وجه بالایی کنسول و لایه‌ی سبز زیر آن، از فواصل دور، دایره‌‌ای به‌رنگ سبز را به‌نمایش می‌گذارد؛ اما هرچه به دستگاه نزدیک می‌شوید، این دایره رفته‌رفته وسیع‌تر می‌شود و در نهایت کل وجه بالایی را می‌پوشاند.

طراحی مینیمالیستی ایکس باکس سری ایکس کاربر را به‌وجد نمی‌آورد؛ اما به دل می‌نشیند و به‌خوبی با دکوراسیون خانه هماهنگ می‌شود. ما عملکرد مهندسان مایکروسافت را در جای‌دادن قطعات قدرتمند ایکس باکس سری ایکس داخل چنین بدنه‌ی جمع‌وجور و کوچکی را می‌ستاییم؛ اما جدا نشدن پایه و برجای‌ماندن آثار انگشت روی بدنه‌ی کنسول را جزو نقاط ضعف طراحی می‌دانیم.

کنترلر ایکس باکس سری ایکس

کنترلر پلی استیشن ۵ پیشرفت‌های چشمگیری تجربه می‌کند و به‌نوعی اکنون یکی از ویژگی‌های کلیدی کنسول سونی به‌حساب می‌آید؛ اما در نقطه‌ی مقابل، ردموندی‌ها تغییرات اندک و ریزی را در کنترلر ایکس باکس سری ایکس ایجاد کرده‌اند. اضافه‌شدن بافت ریزی روی تریگرها و بخش زیرین، D-pad چندجهته، کلید اختصاصی برای اشتراک‌گذاری محتوا و درگاه USB Type-C از جمله‌ی مهم‌ترین تفاوت‌های کنترلر جدید با نسل گذشته است.

با ابعاد ۶۱ × ۱۰۲ × ۱۵۳ میلی‌متری، وزن ۲۸۷ گرمی (به‌همراه باتری) و بافت ریز موجود در بخش زیرین، کنترلر به‌خوبی در دست می‌نشیند. این بافت ریز روی سطح تریگرها نیز وجود دارد که از لیز خوردن انگشت به‌خصوص هنگام تعریق دست، جلوگیری می‌کند.

D-pad کنترلر جدید اکنون فرمی دایره‌ای و مقعر دارد و امکان حرکت آسان‌تر در جهت‌هایی غیر از چهار جهت اصلی را فراهم می‌آورد، از سوی دیگر D-pad‌ جدید عملکرد دقیق‌تر و بازخورد خوشایندتری به فشرده‌شدن دارد.

اضافه‌شدن کلید Share به کنترلر جدید ایکس باکس، فرایند اشتراک‌گذاری را آسان‌تر می‌کند؛ اکنون به‌صورت پیش‌فرض فشردن کوتاه کلید، برای ثبت اسکرین‌شات و فشردن یک‌ثانیه‌ای کلید برای آغاز ضبط ویدئو به‌کار می‌رود؛ البته می‌توان عملکرد کلید Share را به‌دلخواه تغییر داد.

کنترلر جدید ایکس باکس نیز انرژی موردنیاز خود را از دو باتری AA تأمین می‌کنند و از باتری داخلی با قابلیت شارژ خبری نیست. این کنترلر همانند گذشته از پروتکل بی‌سیم Xbox برای اتصال به کنسول بهره می‌گیرد؛ اما اکنون اتصال به سایر دستگاه‌ها از طریق Bluetooth Low-Energy انجام می‌شود که به‌خودی خود می‌تواند بر شارژدهی کنترلر بیافزاید؛ به‌گفته‌ی مایکروسافت کنترلر جدید تا ۴۰ ساعت می‌تواند کاربر را همراهی کند!